Feest!

Aloha beste mensen,

na een tijdje radiostilte vanuit Mesa kom ik nu met goed nieuws!

Vandaag heb ik mijn CPL gehaald!

Dit weekend kom ik weer aan in Nederland...dus we bellen!

Groetjes en tot snel,

Wouter

Vliegen, samen met de tijd!

Een warme maand is alweer voorbij geschoten! Ik ben niet de enige die hier vliegt...En ik kan wel zeggen dat er het heen en ander is gebeurd de afgelopen weken.

Het begon natuurlijk allemaal met Meike...Samen hebben we een paar mooie uitstapjes kunnen maken, waaronder naar de Grand Canyon! (is eigenlijk niet meer dan een onmeunig diepe gleuf...maar...toch wel mooi hoor!) Op vrijdag een auto gehuurd en naar het noorden gereden en op tijd naar bed want we wilden de zonsopgang niet missen. Gezien het ritme hier (3 a 4 uur opstaan) had ik uiteraard geen enkele moeite (maar neit heus) om op de vrije zaterdag vroeg het bed uit te rollen maar het was de moeite zeker waard! Supermooi als de zon boven de Canyon ko

mt met schaduwen op de verschillende spitsen en daarnaast andere spitsen in het felle oranje ochtendlicht. Was overigens ook wel fijn dat de zon opkwam want het was heel erg koud! Waarschijnlijk viel het wel mee maar ik ben niets meer gewend...Later die dag hebben we nog met een vliegtuigje over de Canyon gevlogen. Ook wel weer eens lekker om passagier te zijn, om je heen te kijken en genieten van het vliegen! Al met al een heerlijk weekend! Het voelde als een kleine vakantie...samen met Meike even weg van alles en iedereen wat met vliegen te maken heeft.

Het weekend daarna moest Meike helaas alweer naar huis. Wel dikke prima dat ze uiteindelijk 10 dagen langer is gebleven maar het blijft niet heel cool om weer alleen terug te rijden naar de Springs. Jullie kunnen je voorstellen, m'n humeur die week daarna was niet opperbest. Daar kwam ook nog eens bij dat de eindcheck van het VFR-traject juist in deze week viel. Veel zenuwen waren het resultaat. Dit zorgde er ook nog eens voor dat ik het niet in een keer haalde...op een onderdeel ging het niet lekker. Gelukkig hoef je dan niet alles opnieuw te doen maar wordt je alleen op dat mislukte onderdeel gerechecked. Dit onderdeel bestond overigens uit het maken van noodlandingen, voor de geinteresseerden. Na de recheck (die goed gegaan was) had ik eindelijk het VFR vliegen afgerond. Dit betekent ook dat het eerste brevet binnen is, het zogenaamde PPL.

Op dit moment ben ik bezig met het IFR-traject. Dit betekent niet meer naar buiten kijken (we vliegen met een soort blinddoek voor waardoor je alleen de instrumenten kunt zien maar niet wat er buiten allemaal gebeurd) en een nieuw vliegtuig, de Piper Arrow. Het verschil is niet extreem groot met de Piper Archer waarmee ik eerder altijd vloog alleen dat de Arrow een intrekbaar landingsgestel heeft, wat complexer is dan de Archer en dat het veel leuker is! (hij gaat ook sneller dan de Archer!)

Over ongeveer anderhalve maand hoop ik hier klaar te zijn...moet nog even hard gewerkt worden en dan mag ik weer terug. Zal wel weer fijn zijn want ik heb het hier wel een beetje gezien...in Mesa gebeurd nog steeds niet heel erg veel...Maar aankomend weekend is wat langer dan normaal (Labour Day maandag) dus we proberen er tussen uit te knijpen, misschien wel Monument Valley of oid...

Hoe is het verder in Nederland? Is het weer nog steeds slechter dan hier en is iedereen weer lekker aan het werk na de vakantie?

Groeten uit Mesa!

Uitstapjes en Airco's

Aloha iedereen!

Jullie hebben er alweer een paar weken op moeten wachten maar hier ben ik weer...

De afgelopen weken is het niet alleen heel erg warm geweest (waar ik toch een beetje genoeg van begin te krijgen...leve de Airco!) ook is het erg druk geweest met uitstapjes naar San Francisco, het afrijden van de Apache Trail, vliegen (met weer een check) etc.

Zoals ik al in het vorige bericht schreef was ik van plan om een weekendje naar San Francisco (SF) te gaan om Meike, Martin en Mannie op te zoeken. Zij waren bezig met een mooie rondreis en hadden een weekend in SF gepland, mooie kans dacht ik zo! Heb er dus ook niet lang over nagedacht, vrij gevraagd voor het weekend, ticket gekocht en afgereisd naar de westkust. Daar aangekomen kwam Meike me ophalen! De dagen daarna veel rondgelopen door de stad en gefietst! Dat was ook wel weer eens lekker hoor, stukkie fietsen…Na een hele uitleg van hoe die tweewielers nou eigenlijk werkten en een korte testrit konden we op stap richting de Golden Gate Bridge. Hier zijn we overheen gefietst en aan de overkant hadden we een bootje terug willen pakken naar de stad. Maar gelukkig waren er ook 10000 anderen die hetzelfde idee hadden…dus zijn we maar weer dezelfde weg terug gegaan. Het was inmiddels al later op de dag en de mist rond de brug was opgetrokken zodat we nu wel de bovenkant van de Golden Gate konden zien…

De volgende dag heb ik Alcatraz nog bezocht. In m’n eentje helaas…Martin, Mannie en Meike waren al geweest en ik kon niet meer mee met de tour op dat moment. Helemaal volgeboekt voor de komende drie weken! Dus lekker vroeg uit de veren en voordat de anderen wakker waren zat ik al op de boot richting de gevangenis…Op het eiland kregen we een tour van een heuze ranger die allemaal mooie verhalen over ontsnappingen wist te vertellen. Verder was je helemaal op jezelf aangewezen, koptelefoon op en rustig door de Alcatraz sloffen. Supermooi om zo’n beruchte gevangenis eens van dichtbij te bekijken!

Later die dag ben ik samen met Meike door de stad gelopen en ’s avonds was het weer tijd om het vliegtuig te pakken. Wat nog wel heel apart was in SF, ik had het koud…?! Terwijl het rond de 20-25 graden was…er stond wel een flinke wind dus waarschijnlijk was dat de boosdoener. Had eerlijk gezegd wel weer zin in wat warmer weer, maar na twee stappen buiten de terminal in Phoenix had ik het al weer gehad…Warm weer is lekker maar hier in Phoenix is het gewoon teveel…Snap ook nog steeds niet waarom mensen hier komen wonen, en als je aan ze vraagt wat ze van de hitte vinden zeggen ze dat het wel mee valt zolang je onder de airco staat…

Een week later kwamen Meike, Martin en Mannie weer aan in Mesa. Met z’n vieren nog naar een Baseball wedstrijd geweest en de dag daarna Martin en Mannie uitgezwaaid. Zij gingen weer terug naar Nederland en Meike bleef bij mij achter!

Nu is Meike alweer bijna 2 weken hier! Tussen het vliegen door proberen we zoveel mogelijk op stap te gaan. Dagje Saguaro Lake, waterskiën, shoppen in de outlets, Apache Trail en morgen een weekend Grand Canyon! Heerlijk om ff afstand te nemen van al het vlieggebeuren hiero en om samen met Meike rond te touren. Het is Meik gelukt om haar ticket te verlengen dus het afscheid wordt uitgesteld tot volgende week zondag (maar daar denken we nog niet aan…) Denk trouwens dat ik ook rond die tijd mijn VFR eindcheck zal hebben…Dan heb ik nog zo’n anderhalve maand te gaan voordat ik weer terug kan naar huis! Drukke tijden dus…!

Hoe is het verder in Nederland? Lekker weer heb ik gehoord…Hopelijk gaat alles prima!

Tot de volgende keer maar weer!

En oja...natuurlijk zijn er foto's gemaakt! Als jullie wat willen zien kan dat via de Picasa-link hiernaast!

Eten, slapen, vliegen en zwemmen

Aloha!

Hier ben ik weer...het heeft weer even geduurd...maar over het algemeen kan ik zeggen dat er hier nog steeds niet heel veel spannends gebeurt. Natuurlijk wordt er wel veel gevlogen (wat toch zo'n beetje het doel is hier...al vraag je je dat soms wel af, als je voor de zoveelste dag achtereen niet wordt ingeroosterd) maar buiten dat is het eten, slapen, pokeren, filmpje kijken, zwemmen en boodschappen doen. Tijd voor uitstapjes is er niet zo veel omdat het niet duidelijk is wanneer je ingeroosterd wordt. Toch is het me gelukt om iets te regelen! Hierover later meer...allereerst namelijk goed nieuws!

Vandaag heb ik beurtje 24 gevlogen. Dit is een checkvlucht (lees examen) en wordt er dus gekeken of je wel een beetje kan vliegen. Na wat ik begrepen heb is dit een van de lastigere checks maar ik heb het gehaald! Ik ben geslaagd, weliswaar met een "acceptable" normering (voldoende) maar toch...Nu kan ik tenminste weer lekker verder zonder een extra lesje of iets!
Morgen is S-25 aan de beurt. De S staat voor solo dus ik mag weer alleen het luchtruim in! Heb er nu al een paar solovluchten opzitten en echt, vliegen in je eentje is supermooi! Bochtje naar links, klimmen, terug naar rechts en dan weer dalen...het maakt niet uit, ik kan helemaal zelf bepalen wat ik doe en wanneer ik het doe! Natuurlijk zijn er wel oefeningen die je moet doen elke vlucht, maar hoe en wanneer je het doet is aan mij. DIKKE PRIMA!

Over DIKKE PRIMA gesproken...anderhalve week geleden zijn Meike, Martin en Mannie een nachtje komen logeren. Helaas was het maar voor een nachtje en gingen ze de dag erna weer weg met hun ultramoderne prius biobak, toch was het leuk om ze weer eens te zien. En dan vooral Meik natuurlijk! Volgende week komen ze weer een dagje langs wanneer ze klaar zijn met hun rondreis en Meike blijft dan nog twee weken! De dagen worden al afgeteld!

Nog een hele week wachten duurt mij echter te lang en aangezien M&M&M aankomend weekend in San Francisco zitten heb ik een weekend vrij gevraagd om ze daar op te zoeken. Het mocht van de baas en zodoende zit ik aankomende vrijdag in het vliegtuig op weg naar SF en M&M&M! Zondag vlieg ik dan weer terug zodat ik maandag weer gewoon een vlucht kan maken. Zo blijkt dus dat er af en toe best wel wat te regelen valt!

Hoe gaat het verder bij jullie? Ik krijg geregeld bericht, en misschien antwoord ik niet altijd even snel...leuk is het wel! Is de zomer daar ook een beetje doorgebroken of valt het tegen...? (Afgelopen week zijn hier de eerste vluchten gecanceld vanwege het warme weer...boven de 43C mag er namelijk niet meer gevlogen worden)

Groeten uit het veel te warme (die schok wordt straks megagroot als ik in oktober weer terugkom) Mesa en tot de volgende keer!

PS oja...in het blok aan de rechterkant heb ik een link gezet naar mijn foto's. Hier kunnen jullie zien wat er hier gebeurt!

Solo - Het Verhaal

Na (wat ik begreep) een week lang in spanning te hebben gezeten wachtend op de solo-ervaringen is het dan eindelijk zover! Het wachten is over...

Vorige week zaterdag was het dus zover. Om 6 uur 's ochtends stapte mijn instructeur uit het vliegtuig en stond ik er alleen voor. Wel apart hoor, dat de enige die mij ervan kan weerhouden ergens neer te storten het wel welletjes vind...los het zelf maar op is de gedachte. Qua spanning viel het eigenlijk wel mee, de (enorme) stap die gezet ging worden leek haast logisch. In het begin nog wel wat gestunteld met de RT (RadioTelephony, oftewel praten met de toren) wat enkelen van jullie vast wel gehoord hebben...(hoorde dat er nog heel wat lezers naar de toren hebben zitten luisteren! Leuk om te horen dat er zoveel zijn die mijn avonturen volgen! En...klonk het nog een beetje professioneel of viel het tegen?) maar eenmaal op weg ging het wel lekker!

Fluitend taxiede ik over de Taxiway richting de Runway. Ik keek nog weer een keer naar rechts om te concluderen dat er toch echt niemand naast me zat, en floot lekker verder. Bij de baan aangekomen, moest ik nog even wachten op een ander vliegtuig dat net aan het landen was maar al snel daarna was ik aan de beurt. Het fluiten was onderhand al gestopt want de concentratie nam het nu toch wel over. Bij het oprijden van de baan alles nogmaals checken of het wel goed staat en of er echt niks vergeten is...en toen GASSEN!

Zo mooi om die gashendel zo naar voren te dauwen! De snelheid loopt snel op en bij de 60 knopen (ongeveer 110 km/u) het stuur rustig naar me toe trekken. Het was een feit, IK VLOOG! Helemaal zelf en zonder hulp!

Het idee tijdens deze eerste solo is dat er drie keer om het vliegveld heen wordt gevlogen. En bij elk rondje land je weer. In totaal dus drie keer opgestegen en drie keer geland. De landingen waren nog niet helemaal perfect (het blijft een lastig punt...) maar dat komt nog wel eens. Verder ging het helemaal prima! Nog wel een beetje moeten uitkijken voor een maffe Indier in een Twinstar (twee-motorig vliegtuig dat veel sneller vliegt dan mijn tuftuf Archer). Hier in Mesa worden ook Indiers opgeleid door Sabena en met alle respect...ze kunnen niet vliegen! Tijdens ons zesde beurtje zei de instructeur dat wij al beter opstegen dan de gemiddelde Indier die hier al een half jaar les had...Maar ja, samen met de toren zijn we er helemaal uitgekomen en is iedereen weer veilig op aarde teruggekeerd.

Bij terugkomst op de Ramp (lees parkeerplaats voor vliegtuigen) stonden enkele klasgenoten mij op te wachten. Howard (mijn instructeur) sneed m'n stropdas door (die ik voor een keertje omgedaan had, de rest van de tijd lopen we namelijk zonder stropdas omdat te warm is) en vervolgens werd ik teruggebracht naar het appartementencomplex om daar met uniform en al in het zwembad te worden gegooid. Hier heb ik gelijk al twee tradities te pakken. Het is namelijk gewoonte dat als er iemand solo gaat als eerste de stropdas wordt afgeknipt en als tweede wordt de solist nat gegooid. Dit alles moet gebeuren zonder dat de grond door de solist geraakt wordt. Ik werd dus naar het zwembad gedragen!

Toen ik weer droog was begon het besef een beetje door te dringen. Tijdens de vlucht was ik zo druk geweest dat ik er niet echt van heb kunnen genieten. Maar toen ik eenmaal droog was...Ik had het gevoel alles aan te kunnen! HEERLIJK! Vliegen is echt supermooi!

Afgelopen week heeft dat nog eens dubbel en dwars bewezen. Ben nog eens drie keer alleen op stap gegaan. En nu ook verder dan alleen een rondje om het vliegveld. Nu is het eindelijk weekend want al dat vliegen kost toch wel veel energie! Straks gaan we proberen om een Baseball wedstrijd te bezoeken en morgen ben ik lekker vrij. Even wat gas terug dus...

Nogmaals, ik vind het leuk om te horen dat er zo veel mensen zijn die het hiero volgen! Hoop dat alles daar in Nederland ook prima gaat!

Groeten uit het zonovergoten Mesa!

PS Ik heb een film gemaakt van het hele solo-avontuur, dan wordt het misschien iets duidelijker wat ik precies heb gedaan.

SOLO!!!

Aloha iedereen!

Het gaat gebeuren...! Vandaag heb ik mijn D11 check gevlogen en ik ben geslaagd! WHOEA! Er zijn natuurlijk nog wel vele puntjes waar aan gewerkt moet worden maar de instructeur was er wel van overtuigd dat ik weer veilig terug op de grond zou kunnen terugkeren.

Dit examen wordt ook wel de PreSolo-test genoemd wat dus inhoud dat ik tijdens m'n volgende vlucht Solo zal gaan! Helemaal alleen het luchtruim in, ben heel benieuwd. Maar als ik de verhalen van de mensen hoor die vandaag solo zijn gegaan moet het echt helemaal geweldig zijn.

Morgen om 5:30 uur sta ik gepland op de Archer 4140 Whiskey. Eerst ga ik nog met m'n instructeur de lucht in om te kijken of ik geen slechte dag heb en op een gegeven moment stapt hij uit en moet ik het zelf gaan opknappen. Spannende tijden!

Voor degenen die het leuk vinden om mij te horen in de lucht...Kijk eens op deze site. (als deze link niet goed werkt, kijk dan op www.squawkvfr.net en klik vervolgens op Falcon field) Hierop is de ATC van Falcon Field te horen. Ik vlieg dan om 14:30 uur (NL-Tijd op zaterdag) op de Archer 4140 Whiskey.

Voor nu, Adeus! Ik kruip weer het zwembad in en ga nog ff nagenieten!

Het leven is geen Krentenbol! (Of toch wel!?)

Aloha iedereen!

Het heeft even geduurd maar hier ben ik weer...De rede van deze radiostilte de afgelopen twee weken is vooral te wijten aan het feit dat er hier in Mesa weinig tot niks noemenswaardig te melden valt.

De afgelopen tijd heb ik af en toe een vluchtje kunnen maken. Vorige week was het allemaal niet zo best, heb namelijk maar twee keer kunnen vliegen. Nou hoeft dat op zich niet erg te zijn, het is lekker weer en het zwembad is in de buurt. Maar na een paar dagen begint dat toch te vervelen. Een uitstapje zat er ook niet in want het schema wordt pas een dag van te voren gemaakt. Je weet dus pas rond een uurtje of 5 's middags of je de dag erna moet vliegen. Lastig maar niks aan te doen.

Naast vliegen, eten en slapen gebeurt hier dus vrij weinig...Maarrrrrr...hier heb ik iets op gevonden! Heb bij de WalMart een zaag, wat beitels, schuurpapier en een veil aangeschaft en ben aan het knutselen geslagen. Het doel is om van een paar planken uit een oude lattenbodem een heuse Grumman Goose te bouwen. Vol enthousiasme begonnen en als het ergens op gaat lijken zal ik wat foto's maken...

Heb het hier dus eigenlijk prima naar m'n zin. Heb deze week al 3 vluchtjes kunnen maken en morgen sta ik er weer op! Helaas wel voor een DX (dit is een extra les, soort van bijles zeg maar). Vandaag m'n 10e beurtje gevlogen (D10) en op zich ging het wel OK maar mijn landingen zijn niet goed genoeg voor het examen (het examen is D11 en zou dus normaal na D10 volgen...nu eerst een DX om te leren landen en dan door voor het examen). Na dit examen volgt beurtje 12 en tijdens deze les ga je voor het eerst solo...Spannende tijden dus!

Ergens aan het begin van volgende week hoop ik voor de eerste keer solo te gaan! Helemaal alleen lekker tuffen door het circuit!

Deze week waarschijnlijk nog een examen...ik zal jullie op de hoogte houden van de vorderingen!

Groeten uit Mesa!