Bam...en daar sta je dan
Het is 1605 uur in de middag (0105 uur in Nederland) en ons vliegtuig maakt de landing op Sky Harbour Intl in Phoenix. Bij het uitstappen merk je het meteen, het is hier warm! De piloot had al zoiets gezegd: "the temperature here in Phoenix is around 106 degrees Fahrenheit today" wat neerkomt op zo'n slordige 41 graden Celsius. Gelukkig had de vrouw die een rij voor ons zat ons ook al gewaarschuwd. "Weten jullie wel waar je aan begint" klonk het. Ze woonde al een hele tijd in Phoenix en zou ons dus wel eens even voorbereiden op wat komen ging. Erg serieus kon ik haar niet nemen, had haar namelijk even daarvoor tegen iemand anders horen zeggen dat ze zich heel goed in honden kon inleven...Maar dat het warm was werd wel duidelijk.
Eindelijk gingen de deuren open en na een dag lang vliegen zit de reis erop. 's Ochtends zijn we om 1030 uur (Nederlandse tijd) vertrokken richting Minneapolis waar we moestten overstappen. En wat meteen opviel, de stoeltjes waar je op wacht zijn echt superbreed! Ik wil niet meteen vooroordelend beginnen maar dat de gemiddelde amerikaan iets groter is dan de gemiddelde nederlander is duidelijk merkbaar. Na een wachttijd van 2 uur, en verschillende securitychecks vlogen we weer verder.
Op het vliegveld van Phoenix werden we opgewacht door een groep KLS'ers, toch leuk zo'n welkomstcomite. En na de vele begroetingen en het ophalen van de koffers werden we naar Mesa gebracht. De ene KLS'er hier heeft een nog grotere bak dan de ander dus het was een hele stoet! In een klein half uurtje kwamen aan bij de huisjes. Even snel de koffer weg gezet en gecheckd of alles er nog in zat (hij was namelijk doorzocht onderweg...gelukkig zat alle drop er nog in!) en weer verder. We werden geholpen door onze huisgenoten die hier al wat langer zitten en hebben gelijk wat beddengoed en een telefoon gekocht plus wat andere opstartdingetjes.
's Avonds moest er natuurlijk gegeten worden. Met een groep van ongeveer 40-50 man zijn we uit eten gegaan maar erg feestelijk was dat ook niet meer. We waren allemaal helemaal kapot en daar kwam nog eens bij dat de IceTea hier dus niet te zuipen valt. Het is gewoon letterlijk Ice Tea, oftwel koude thee. Jullie kunnen het zelf ook maken...het is heel simpel, zet een pot thee en laat dat vervolgens een paar uur staan. Doe er vervolgens nog 4 kilo ijs in en je hebt de IceTea die ze hier verkopen. Moet dus snel iets anders vinden...
Rond een uurtje of 9, half tien (6 uur 's ochtends in Nederland) lag ik er dan eindelijk in.
Leuk was het wel! De KLS'ers hier zijn een grote gezellige vliegfamilie dus wat dat betreft komt het helemaal goed!
Het grote avontuur is begonnen! Ben benieuwd wat het gaat worden, maar dat het een mooie tijd wordt staat vast!
Ik zal proberen hier geregeld iets op te zetten om jullie op de hoogte te houden.
Groeten uit het zonnige zuiden!
dinsdag 19 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ooohh Wouter slechte ice-tea!! Dat vind ik echt heel erg.. Niet alleen voor jou maar ook voor mij! Haha maar ik ben wel jaloers hoor, tot de 22e!
BeantwoordenVerwijderenJa... daar had ik je misschien voor moeten waarschuwen...! Hebben ze hier ook, iced tea is typisch Southern. Met cassis zul je wel niet veel meer succes hebben. Cranberry juice misschien?
BeantwoordenVerwijderenHave fun and take care!
Hey wouter!! Heel plezier daar de komende tijd!!! Vergeet niet tussen het vliegen door ook wat leuke uitstapjes te maken he! Vette omgeving daar! Spreek je!! Winnie
BeantwoordenVerwijderenIk zeg altijd maar zo.....
BeantwoordenVerwijderenBeter koude thee.... dan een warme wintersport.
Groetjes,
De stickerplakker van Wageningen.
ps:heb je mijn kapitaalinjectie al goed weten te besteden?